Η επιμονή της κυβέρνησης να προωθήσει προς ψήφιση στη Βουλή το Νομοσχέδιο - προάγγελο της ιδιωτικοποίησης του νερού, αποτελεί άλλο ένα «έγκλημα» σε βάρος της κοινωνικής συνοχής και των λαϊκών συμφερόντων. Η κοινωνική κατακραυγή, οι έντονες αντιδράσεις των εργαζομένων, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, σύσσωμης της αντιπολίτευσης ανάγκασαν την Κυβέρνηση να το αποσύρει προσωρινά αλλά τα συμφέροντα που υπηρετεί επιμένουν.
Μετά την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών όπως του ηλεκτρικού ρεύματος, της υγείας, ακόμη και του ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», του σιδηρόδρομου, ήρθε και η σειρά του νερού, την ιδιωτικοποίηση-πώληση του οποίου κανένας πολιτικός φορέας δε διανοήθηκε ποτέ να επιχειρήσει.
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί, ως επικάλυμμα της ιδιωτικοποίησης, την υπαγωγή της διαχείρισης του νερού και των απορριμμάτων, από τους κρατικούς και δημοτικούς φορείς ύδρευσης, αποχέτευσης, στη Ρυθμιστική Αρχή, τη ΡΑΕ, που μετονομάζεται σε «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ)». Οι μέχρι σήμερα αποκλειστικά δημόσιες και δημοτικές υπηρεσίες διαχείρισης ύδρευσης, αποχέτευσης, απορριμμάτων, μπορούν να εκχωρούνται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ανοίγει έτσι ο δρόμος εμπορευματοποίησης του σημαντικότατου κοινωνικού αγαθού του νερού και θα οδηγηθούμε στην τιμολόγησή του στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς, με συνέπεια να καταστεί και αυτό αγαθό εμπορεύσιμο, όπως η ηλεκτρική ενέργεια μετά την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και την εκχώρησή της σε ιδιώτες παρόχους.
Όπως η ΔΕΗ, έτσι και η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, οι ΔΕΥΑ, οι κρατικές και δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης - αποχέτευσης, οι μονάδες αφαλάτωσης, οι βιολογικοί καθαρισμοί, θα περιέλθουν σε παρόχους ιδιώτες, με αποτέλεσμα την αισχροκέρδεια και στο νερό. Η τιμολόγησή του θα συναγωνίζεται αυτήν του ρεύματος, που τη βιώνει δραματικά στο πετσί της η κοινωνία σε βάρος μάλιστα του κρατικού προϋπολογισμού, που ενισχύει την αισχροκέρδεια μέσω της επιδότησης των επιβαρυμένων λογαριασμών.
Το αντιλαϊκό αυτό νομοσχέδιο όμως προβλέπει σωρεία και άλλων ρυθμίσεων, με τις οποίες υποβαθμίζονται οι ενεργειακές κοινότητες, το φυσικό περιβάλλον, οι περιοχές natura, οι υγροβιότοποι, τα καταφύγια θηραμάτων και άγριας ζωής.
Στα νησιά μας έχουμε ήδη απτά δείγματα υποβάθμισης του ιδιαίτερου κάλλους νησιωτικού περιβάλλοντος, των περιοχών natura στη Σύρο, τη Νάξο, την Τήνο και στα άλλα νησιά με την κατάργηση του «φορέα διαχείρισης» των περιοχών αυτών, με τα τεράστια ανεξέλεγκτα πάρκα αιολικής ενέργειας στις ράχες και τις κορυφογραμμές των βουνών. Τα φαινόμενα αυτά θα ενταθούν με την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, με απρόβλεπτες και καταστρεπτικές συνέπειες.
Στα νησιά μας, με τις πολλαπλές ιδιαιτερότητες που δημιουργεί η νησιωτικότητα, με
τις περιορισμένες βροχοπτώσεις, με τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης ορατές πλέον, το κόστος ζωής είναι ήδη δυσβάσταχτο για τους κατοίκους. Η εμπορευματοποίηση του νερού, που βρίσκεται ήδη στα όρια της έλλειψης, ιδιαίτερα στα μικρά και μεσαία νησιά, θα καταστήσει το δημόσιο αγαθό του νερού είδος πολυτελείας, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των προβλημάτων που ήδη αντιμετωπίζουν οι νησιώτες.
Οι συνέπειες από μια τέτοια εξέλιξη θα είναι ραγδαίες και θα έχουν επιπτώσεις συνολικά στον παραγωγικό ιστό των νησιών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακραία νεοφιλελεύθερη και εν μέσω της μακράς προεκλογικής περιόδου που η ίδια προκάλεσε, επιμένει στην αντιλαϊκή πολιτική της, ξεπουλήματος των πάντων, καταστρατηγώντας στο συγκεκριμένο θέμα ακόμη και τις αποφάσεις του ΣτΕ, που επισημαίνουν ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να υπόκειται στον άμεσο δημόσιο έλεγχο.
Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, είναι ανθρώπινο δικαίωμα, στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες, και γι αυτό η ιδιωτικοποίησή του δεν θα περάσει.
Περί ανέμων και υδάτων λοιπόν… και τι απόμεινε; Η ιδιωτικοποίηση του ανέμου…