Η Τίνα Τάρνερ, η συγκλονιστική τραγουδίστρια της σόουλ, της οποίας η χαρακτηριστική φωνή, ο σεξουαλικός μαγνητισμός και η εκρηκτική ενέργεια την έκαναν μια αξέχαστη ερμηνεύτρια και μια από τις πιο επιτυχημένες δισκογραφικές καλλιτέχνιδες όλων των εποχών, πέθανε την Τετάρτη στο σπίτι της στο Κούσναχτ της Ελβετίας, κοντά στη Ζυρίχη. Ήταν 83 ετών.
Ο εκπρόσωπός της Μπέρναρντ Ντόχερτι έκανε γνωστό τον θάνατό της με ανακοίνωσή του.
«Η Τίνα Τάρνερ, η "βασίλισσα του Rock'n Roll" έφυγε σήμερα ειρηνικά, σε ηλικία 83 ετών, καθώς έδινε μάχη για την υγεία της εδώ και χρόνια. Πέθανε στο σπίτι της στο Kusnacht κοντά στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Μαζί της, ο κόσμος χάνει έναν θρύλο της μουσικής και ένα πρότυπο», αναφέρει η ανακοίνωση.
Η γεννημένη στις ΗΠΑ σταρ ήταν μια από τις πιο αγαπημένες ροκ τραγουδίστριες σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα τραγούδια της αγαπήθηκαν επί δεκαετίες. Η κηδεία της θα γίνει σε στενό κύκλο, σύμφωνα με τη Mirror, με φίλους και συγγενείς.
Η Τάρνερ ξεκίνησε τη μισού αιώνα καριέρα της στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ενώ φοιτούσε ακόμη στο γυμνάσιο στο East St. Louis, Ill, όταν άρχισε να τραγουδά με τον Άικ Τάρνερ και το συγκρότημά του, τους Kings of Rhythm. Σύντομα έγινε το αστέρι του συγκροτήματος και σύζυγος του Άικ. Με την ισχυρή, μπλουζ φωνή της και το φρενήρες χορευτικό της στυλ, έκανε αμέσως εντύπωση.
«Έγραφα τραγούδια με τον Little Richard στο μυαλό μου, αλλά δεν είχα κανέναν Little Richard να τα τραγουδήσει, οπότε η Τίνα ήταν ο Little Richard μου», έγραψε ο Άικ Τάρνερ στην αυτοβιογραφία του «Takin' Back My Name: The Confessions of Ike Turner» το 1999, που έγραψε μαζί με τον Nigel Cawthorne. «Ακούστε προσεκτικά την Τίνα και ποιον ακούτε; Τον Little Richard να τραγουδάει με γυναικεία φωνή».
Το συγκρότημά τους, που σύντομα μετονομάστηκε σε «Ike and Tina Turner Revue», έγινε ένα από τα κορυφαία περιοδεύοντα soul σχήματα σε μαύρους χώρους στο λεγόμενο chitlin' circuit. Αφού οι Rolling Stones κάλεσαν το συγκρότημα να ανοίξει για λογαριασμό τους, πρώτα σε μια βρετανική περιοδεία το 1966 και στη συνέχεια σε μια αμερικανική περιοδεία το 1969, οι λευκοί ακροατές και στις δύο χώρες άρχισαν να δίνουν προσοχή.
Η Τίνα, η οποία επέμενε να προσθέτει στο ρεπερτόριό της ροκ τραγούδια των Beatles και των Stones, κατέκτησε ένα τεράστιο νέο κοινό, χαρίζοντας στο «Ike and Tina Turner Revue» την πρώτη του Top 10 επιτυχία με την εκδοχή του τραγουδιού «Proud Mary» των Creedence Clearwater Revival το 1971 και ένα βραβείο Grammy για την καλύτερη R&B φωνητική ερμηνεία από συγκρότημα.
«Στο πλαίσιο της σημερινής show business, η Τίνα Τάρνερ πρέπει να είναι η πιο εντυπωσιακή επαγγελματίας επί σκηνής», έγραψε ο Ralph J. Gleason, ο επιδραστικός κριτικός τζαζ και ποπ της εφημερίδας «The San Francisco Chronicle», σε μια κριτική για μια συναυλία των Rolling Stones στο Όκλαντ τον Νοέμβριο του 1969. «Έρχεται σαν τυφώνας. Χορεύει και στριφογυρίζει και κουνιέται και τραγουδάει και ο αντίκτυπος είναι άμεσος και ολοκληρωτικός» πρόσθεσε.
Αλλά αν το «Ike and Tina Turner Revue» ήταν επιτυχημένο, ο γάμος του Άικ και της Τίνα ήταν προβληματικός και η καριέρα της τραγουδίστριας παραπαίει μετά από έναν οδυνηρό χωρισμό στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Το άλμπουμ της «Private Dancer», που κυκλοφόρησε το 1984, την επανέφερε στο προσκήνιο - και την ανέβασε στην ποπ στρατόσφαιρα.
Δουλεύοντας με νεότερους συνθέτες και υποστηριζόμενη από έναν απαλό, συνθετικό ήχο που παρείχε ένα λαμπερό περιτύλιγμα για τα φωνητικά της, απέδωσε τρεις επιτυχίες-μαμούθ: το ομώνυμο τραγούδι, γραμμένο από τον Mark Knopfler των Dire Straits, το "Better Be Good to Me" και το "What's Love Got to Do With It".
Αναφερόμενος στην «πρωτοποριακή συγχώνευση του παλιομοδίτικου soul τραγουδιού και της synth-pop του νέου κύματος», ο Stephen Holden, σε μια κριτική για τους New York Times, χαρακτήρισε το άλμπουμ «ορόσημο όχι μόνο στην καριέρα της 45χρονης τραγουδίστριας, η οποία ηχογραφεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1950, αλλά και στην εξέλιξη της ίδιας της pop-soul μουσικής».
Στα βραβεία Grammy του 1985, το «What's Love Got to Do With It» κέρδισε τρία βραβεία, για τον δίσκο της χρονιάς, το τραγούδι της χρονιάς και την καλύτερη γυναικεία ποπ φωνητική ερμηνεία, ενώ το «Better Be Good To Me» κέρδισε την καλύτερη γυναικεία ροκ φωνητική ερμηνεία.
Το άλμπουμ πούλησε πέντε εκατομμύρια αντίτυπα και πυροδότησε μια λαμπρή καριέρα που καθιέρωσε την Τίνα Τάρνερ ως παγκόσμιο φαινόμενο. Το 1988 εμφανίστηκε μπροστά σε περίπου 180.000 ανθρώπους στο στάδιο Maracana στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σπάζοντας το ρεκόρ του μεγαλύτερου κοινού που πλήρωσε για σόλο καλλιτέχνη.
Αφού η περιοδεία της «Twenty Four Seven» το 2000 πούλησε περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια σε εισιτήρια, τα παγκόσμια ρεκόρ Γκίνες ανακοίνωσαν ότι είχε πουλήσει τα περισσότερα εισιτήρια συναυλιών από οποιονδήποτε άλλο σόλο καλλιτέχνη στην ιστορία.