Η δημοτική παράταξη Σύρος Εξ Αρχής, καλεί το δήμαρχο να μην υλοποιήσει την μετονομασία της πλατείας Αγνώστου Ναύτη σε πλατεία Εμπορικής Ναυτιλίας.
Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε προσβολή στην πολιτική και κοινωνική ιστορία της Σύρου.
Η πλατεία Αγνώστου Ναύτη έχει στην πόλη μας ιστορία σαράντα πέντε ετών, αφού ονομάστηκε έτσι επί δημαρχίας Νίκου Φιλάρετου.
Το γλυπτό του Γιάννη Παππά που φιλοξενείται εκεί, συμβολίζει την οδύνη για το χαμό του ναύτη. Σε τόπους όπως η Σύρος, με πλήθος ναυτικών, η αγωνία αν θα επιστρέψουν ήταν καθημερινότητα σε αμέτρητα σπίτια. Μεγάλωσαν οικογένειες με αυτήν, τις δεκαετίες του ’50, του ’60, του ’70: με τον φόβο ότι θα χτυπήσει η πόρτα και θα ’ναι το τηλεγράφημα από την εταιρία. Ή ότι θα ακούσουν το όνομα του πλοίου στο ραδιόφωνο. Για αυτό στήθηκε το μνημείο στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Που βεβαίως δεν είναι το μοναδικό μνημείο Αγνώστου ή Αφανούς ναύτη σε όλη την Ελλάδα. Αρκετές άλλες «ναυτικές» πόλεις και νησιά της Ελλάδας διέθεταν ανάλογο, κάποιες νωρίτερα. Χάρη στην αίσθηση «οφειλής» της κοινωνίας, στον άνθρωπο που ταξίδευε και κινδύνευε για την οικογένεια πρωτίστως, μα και για τον τόπο.
Ποιος θα πάρει λοιπόν την ευθύνη να το χάσει η Ερμούπολη;
Η αιτιολογία είναι τουλάχιστον αδύναμη: το Δημοτικό Συμβούλιο και το Λιμενικό Ταμείο Σύρου ανακάλυψαν το 2018 ότι το μνημείο δεν αφορά τον άγνωστο ναύτη -τον χαμένο στα κύματα…- αλλά την «εμπορική ναυτιλία» γενικώς. Κι έτσι, αλλάζουν το όνομα, όχι όμως του μνημείου με μια πλακέτα, αλλά ολόκληρης της πλατείας! Αλήθεια, από πότε ονομάζουμε οδούς και πλατείες με… τομείς της οικονομίας; Κι αν τέλος πάντων επιλέξουμε να ονομάσουμε μια οδό «εμπορικής ναυτιλίας», γιατί πρέπει να γίνει με την απώλεια μιας ιστορικής πλατείας της Ερμούπολης, που σήμερα τιμά τον ναυτικό που κίνησε τα πλοία και έχασε τη ζωή του στη θάλασσα;
Η απόφαση για αλλαγή ονόματος σε τέτοια σημαντικά μνημεία δεν έχει κανένα νόημα στις παρούσες συνθήκες. Αλίμονο, δεν πετάς έτσι, μια ωραία μέρα του Δεκέμβρη, το ιστορικό όνομα μιας πλατείας, μαζί με όλο το συμβολικό της βάρος. Δεν ασεβείς με αυτό τον τρόπο, σε όσους συγγενείς χαμένων ναυτικών, έχουν σταθεί έστω και δυο λεπτά σιωπηλοί μπροστά στο μνημείο.
Ο δήμαρχος Σύρου-Ερμούπολης, δεν έχει κανένα λόγο να συνδέσει το τέλος της θητείας του με αυτή την απόφαση. Ας αφήσει καλύτερα το θέμα στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να δοθεί στην πόλη, τους δημότες, τους ναυτικούς και τις οικογένειες όσων έχουν βιώσει απώλεια στη θάλασσα, η δυνατότητα να ακούσουν τα επιχειρήματα και να κρίνουν.
Και ας τιμήσει η νέα δημοτική αρχή τη ναυτική παράδοση του νησιού μας αναβαθμίζοντας την πλατεία Αγνώστου Ναύτη σε ένα τοπόσημο για τους πολίτες, πάρκο μνήμης, υψηλής αισθητικής και «ανάσας», που είναι και το ζητούμενο σ’ αυτή την πόλη.