Σοφία Χρήστου
Εδώ και λίγες εβδομάδες τα πάντα έχουν αλλάξει στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, καθώς πλέον με απόφαση του υπουργείου Υγείας η συγκέντρωση και διανομή αίματος φεύγουν από τον έλεγχο των νοσοκομείων και των υπηρεσιών αιμοδοσίας και περνούν στο ΕΚΕΑ.
Εκεί υλοποιείται ήδη η κεντρική επεξεργασία του αίματος που συλλέγεται στην Αττική, που σημαίνει πως αποθηκεύονται και διακινούνται περίπου 200.000 μονάδες. Συνολικά 570.000 συγκεντρώνονται σε όλη τη χώρα, με προοπτική έως το τέλος του έτους η κεντρική διαχείριση να έχει πανελλαδική εφαρμογή.
Το αίμα υποβάλλεται σε επεξεργασία για να διαχωριστούν τα συστατικά του σε ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια και πλάσμα και στη συνέχεια να αποθηκευτούν σε ξεχωριστούς χώρους.
[«Στα ψυγεία έχουμε 50.000 λίτρα πλάσματος από το 2008, τα οποία δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε»-1] Οπως εξηγεί στην «Κ» ο επιστημονικός διευθυντής του ΕΚΕΑ και αιματολόγος, Κωνσταντίνος Σταμούλης, όλο το αίμα του Λεκανοπεδίου πλέον συλλέγεται στα εργαστήρια του ΕΚΕΑ στους Θρακομακεδόνες, υποβάλλεται σε επεξεργασία για να διαχωριστούν τα συστατικά του σε ερυθρά αιμοσφαίρια, αιμοπετάλια και πλάσμα και στη συνέχεια να αποθηκευτούν σε ξεχωριστούς χώρους.
Αφού ολοκληρωθούν οι παραπάνω διαδικασίες ξεκινά η επιστροφή των μονάδων αίματος στα νοσοκομεία, ανάλογα με τις ανάγκες τους.
«Αίμα τόσα χρόνια είχαμε, δεν είχαμε σωστή διαχείριση»
Η πρότερη κατάσταση με τις επείγουσες εκκλήσεις αιμοδοσίας έχει παγιώσει την πεποίθηση ότι στην Ελλάδα η δωρεά αίματος είναι ανεπαρκής. Αυτό ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία. «Είναι μύθος ότι ο Ελληνας δεν δίνει αίμα. Ο Ελληνας και συναίσθημα έχει και αίμα δίνει και ταλαιπωρείται μέχρι να βρεθεί σε ένα νοσοκομείο για να γίνει εθελοντής. Αίμα τόσα χρόνια είχαμε, δεν είχαμε σωστή διαχείριση», τονίζει ο κύριος Σταμούλης παραθέτοντας τα δεδομένα. «Η Ελλάδα με πληθυσμό 10 εκατ. συλλέγει 570.000 μονάδες αίματος ετησίως, ενώ η Ελβετία με πληθυσμό 8 εκατ. συλλέγει 250.000 μονάδες. Κι όμως εμείς είμαστε αυτοί που από το 1970 κάνουμε εισαγωγή αίματος από την Ελβετία, παρ’ ότι είναι μικρότερο κράτος, με λιγότερες ποσότητες αίματος».
Η Ελλάδα με πληθυσμό 10 εκατ. συλλέγει 570.000 μονάδες αίματος ετησίως, ενώ η Ελβετία με πληθυσμό 8 εκατ. συλλέγει 250.000 μονάδες. Κι όμως εμείς είμαστε αυτοί που από το 1970 κάνουμε εισαγωγή αίματος από την Ελβετία, παρ’ ότι είναι μικρότερο κράτος, με λιγότερες ποσότητες αίματος.
Ο ίδιος, όπως υποστηρίζει, από το 2005 που βρίσκεται στο ΕΚΕΑ πίστευε σταθερά πως η χώρα θα έπρεπε να έχει έναν κεντρικό διαχειριστή στη συγκέντρωση και τη διανομή του αίματος ανάλογα με τις ανάγκες, όπως άλλωστε προβλέπει εδώ και δύο δεκαετίες η ελληνική νομοθεσία (Ν.3402/2005). Ωστόσο η κάθε ηγεσία επικεντρωνόταν στην προσπάθεια συλλογής αίματος από την κάθε υπηρεσία ξεχωριστά, ειδικά όταν εμφανίζονταν ελλείψεις. «Ηταν πάρα πολύ εύκολο για την εκάστοτε ηγεσία να πει “βρείτε αίμα”, παρά να πει “θα φτιάξουμε το σύστημα, επειδή ο Ελληνας δίνει αίμα και πρέπει να αξιοποιείται και το τελευταίο γραμμάριο”», σχολιάζει περιγράφοντας την ανακούφισή του όταν ο υφυπουργός Υγείας, Μάριος Θεμιστοκλέους, τον κάλεσε στο υπουργείο για να οργανώσουν την αλλαγή του συστήματος αιμοδοσίας της χώρας.
Ρωτώντας τον υφυπουργό τι ήταν αυτό που τον ώθησε να πάρει μία τέτοια απόφαση, ο ίδιος εξηγεί πως όταν έλαβε τα πρώτα στοιχεία για την πορεία της αιμοδοσίας στην Ελλάδα διαπίστωσε πως τα νούμερα δεν εξηγούσαν την εικόνα που υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια. «Οντως σαν χώρα συλλέγουμε καλές ποσότητες αίματος κάθε χρόνο, αλλά κάθε καλοκαίρι, Χριστούγεννα και Πάσχα γίνονταν εκκλήσεις για αιμοδοσία, το οποίο όμως δεν θα έπρεπε να γίνεται», λέει στην «Κ» ο κ. Θεμιστοκλέους.
Διαβάστε την εδώ την συνέχεια του άρθρου.