Τα τελευταία χρόνια, οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν μια έντονη κρίση κύρους. Από εκεί που πριν λίγες δεκαετίες θεωρούνταν πρόσωπα αναφοράς και σεβασμού, σήμερα πολλές φορές βρίσκονται στο επίκεντρο αμφισβήτησης. Το φαινόμενο αυτό έχει επηρεάσει όχι μόνο την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά και τη γενικότερη αντίληψη της κοινωνίας για την εκπαίδευση.
Η αλλαγή στις σχέσεις γονέων-εκπαιδευτικών
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της απαξίωσης είναι η αλλαγή στη στάση των γονέων απέναντι σε δασκάλους και καθηγητές. Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Αθανάσιος Πουκαμισάς, με αφορμή την ίδρυση Ιδιωτικού Σχολείου από τον Εκπαιδευτικό Όμιλο Πουκαμισάς, ανέφερε ένα γνωστό αστείο: «Κάποτε, όταν ο μαθητής έπαιρνε χαμηλό βαθμό, οι γονείς μάλωναν τον μαθητή. Σήμερα, όταν ο μαθητής παίρνει κακό βαθμό, οι γονείς μαλώνουν τον εκπαιδευτικό». Η φράση αυτή συμπυκνώνει την αλλαγή νοοτροπίας που έχει συντελεστεί.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους εκπαιδευτικούς και η συχνή μετάθεση ευθυνών σε αυτούς δημιουργεί ένα περιβάλλον έντασης και αντιπαραθέσεων. Αντί για συνεργασία, αρκετά συχνά κυριαρχεί η αμφισβήτηση, γεγονός που υπονομεύει τη μαθησιακή διαδικασία και τη σχέση εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητη μεταξύ μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων.
Τα σύγχρονα προβλήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας
Πέρα από την έλλειψη σεβασμού, οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν και τις συνέπειες μιας κοινωνίας που μεταβάλλεται ραγδαία. Η επιρροή των κοινωνικών μέσων, η υπερπληροφόρηση και οι υψηλές απαιτήσεις των γονέων από τα παιδιά τους, και κατά συνέπεια από δασκάλους και καθηγητές, δημιουργούν αυξανόμενη πίεση. Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να είναι όχι μόνο δάσκαλοι, αλλά και σύμβουλοι, ψυχολόγοι, ακόμα και διαμεσολαβητές σε κρίσιμες καταστάσεις.
Αναγνώριση και σεβασμός: η λύση στην κρίση
Όπως τόνισε ο κ. Αθανάσιος Πουκαμισάς, είναι ζωτικής σημασίας για το εκπαιδευτικό μας σύστημα να αποκατασταθεί ο ρόλος του εκπαιδευτικού τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία. Αναφερόμενος στο ιδιωτικό σχολείο που πρόκειται να ιδρυθεί από τον Εκπαιδευτικό Όμιλο Πουκαμισάς σημείωσε με έμφαση «στο σχολείο που θα ιδρύσουμε θέλουμε να ξαναδώσουμε τον σεβασμό στον εκπαιδευτικό». Αυτή είναι η πραγματικότητα, η λύση ξεκινά από την αναγνώριση του ρόλου των εκπαιδευτικών, όχι μόνο ως φορέων γνώσης, αλλά και ως διαμορφωτών των μελλοντικών γενεών.
Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται μια συνολική αλλαγή στάσης από την κοινωνία και τις οικογένειες. Η σχέση γονέα-εκπαιδευτικού πρέπει να βασίζεται στην εμπιστοσύνη και τη συνεργασία.
Η εκπαίδευση είναι ο πυρήνας κάθε κοινωνίας. Και οι εκπαιδευτικοί είναι οι πρωταγωνιστές της. Ας τους δώσουμε ξανά τον σεβασμό και την εκτίμηση που τους αξίζει.