Η ΥΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΙΑΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ (Λουκ. 13, 10-17)
Ένα Σάββατο, ενώ δίδασκε ο Ιησούς σε μια από τις Συναγωγές, πράγμα που έκανε καθ’ όλη τη δημόσια δράση Του, συνάντησε εκεί μια γυναίκα που είχε ίσως έλθει για να ωφεληθεί από την μοναδική διδασκαλία Του, και η οποία είχε πνεύμα ασθενείας επί δέκα οκτώ έτη, ήταν ιδιαίτερα κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να σταθεί όρθια. Αναβάλλει αρκετές φορές ο Θεός τη θεραπεία μας για να δοκιμαστούμε ως προς την πίστη μας και η αγία υπομονή μας όχι μόνο να αυξήσει την εμπιστοσύνη μας προς το θέλημα του Θεού, αλλά και να επισύρει τη σωτηρία μας. Ακόμη, αρκετοί χριστιανοί στην Ελλάδα, χωρίς προβλήματα υγείας, δεν συμμετέχουν τακτικά στη θεία Λατρεία, σε αντίθεση με την προαναφερόμενη γυναίκα, που συμμετείχε στη λατρεία του Σαββάτου αν και είχε σοβαρά προβλήματα δυσκαμψίας και κίνησης.
Όταν διέκρινε ο Ιησούς ότι η παθούσα είχε απόλυτη εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη στο Θεό, αφού άλλωστε δεν ζήτησε η ίδια τη θεραπεία της, αλλά την πρόλαβε το έλεος του Κυρίου, την σπλαχνίστηκε, και αφού την κάλεσε τής είπε: “Γυναίκα, έχεις πλέον απελευθερωθεί από την ασθένειά σου”. Και έβαλε πάνω της τα χέρια Του, για να ενισχύσει την πίστη της, για να αποκαλύψει σε όλους την Θεότητά Του, καθώς και την εκ των χειρών Του, ως από πηγή, απορρέουσα δύναμη της θείας Χάριτος. Αυτή τότε αμέσως ανορθώθηκε και δόξαζε το Θεό. Ο Χριστός δηλαδή ανακουφίζει και παρηγορεί ψυχοσωματικά τους ανθρώπους. Έλαβε τότε τον λόγο ο αρχισυνάγωγος, αγανακτισμένος, ωθούμενος υπό του χαιρεκάκου διαβόλου, δεδομένου ότι με το θαύμα το πονηρό πνεύμα εξεβλήθη, με αφορμή ότι ο Ιησούς θεράπευσε κατά το Σάββατο. Ως μεγάλος τυπολάτρης αρνείται ο προεστώς της συναγωγής τα οφέλη της θεραπείας, καταπλακωμένος ψυχικά από δυσβάστακτες και παρερμηνευμένες διατάξεις του μωσαϊκού Νόμου, και είπε σε εκείνους που παρευρίσκονταν εκεί, μη τολμώντας να ελέγξει ευθέως τον Χριστό:
“Υπάρχουν έξι ημέρες που επιτρέπεται η εργασία. Τότε να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι την ημέρα του Σαββάτου”. Από σκοτισμό της καρδίας θεωρεί ο αρχισυνάγωγος ότι πρόκειται για ιατρικώς συνηθισμένη επέμβαση και όχι για θαυμαστή εξ ύψους ενέργεια. Επιπλέον είχε την απαίτηση από την πονεμένη γυναίκα να αναβάλει τη θεραπεία της και να έρθει να θεραπευτεί άλλη μέρα, μη δοξάζοντας σε κάθε ευκαιρία το Θεό. Ο Κύριος τού αποκρίθηκε, βλέποντας ως Θεός τι συμβαίνει στο βάθος των ανθρωπίνων καρδιών: “Υποκριτή, δεν λύνει καθένας από σας, κατά το Σάββατο, το βόδι του ή το υποζύγιό του από το στάβλο και το φέρνει να το ποτίσει; Αυτή δε, συνεχίζει ο Ιησούς, που είναι θυγατέρα του Αβραάμ (και ευσεβής γυναίκα), και την είχε δεμένη ο σατανάς επί δέκα οκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά αυτά την ημέρα του Σαββάτου;”
Ο Ιησούς εννοεί εδώ ότι ενώ οι Ιουδαίοι φρόντιζαν να μην μείνουν διψασμένα τα ζώα τους και τα έλυναν από τη φάτνη για να τα ποτίσουν ακόμη και την ημέρα του Σαββάτου, την γυναίκα που ήταν δεμένη από το πονηρό πνεύμα, και ως άνθρωπος υπέφερε όχι για μια ημέρα αλλά για 18 ολόκληρα χρόνια, ο αρχισυνάγωγος δεν εκτίμησε, ούτε ενδιαφέρθηκε για τη θεραπεία της, αν και υποτίθεται ότι ήταν πνευματικός του Νόμου διδάσκαλος. Επιβαλλόταν επομένως να θεραπευτεί η γυναίκα και όχι μόνο επιτρεπόταν. Ο αρχισυνάγωγος είχε, με βάση τη συμπεριφορά και τα λόγια του, σε ανώτερη αξιολογική θέση το βόδι και το γαϊδούρι από την συγκύπτουσα έμπροσθέν του γυναίκα!
Άλλωστε, μήπως σταματά πράγματι ο ήλιος την πορεία του, ή ο ουρανός να βρέχει, ή τα ύδατα των ποταμών να κυλάνε, ή οι άνεμοι να φυσάνε κατά το Σάββατο; Αν λοιπόν και αυτή η φύση δεν αναπαύεται, γιατί ο Θεός να μην θεραπεύει και θαυματουργεί συνεχώς; Με τα λόγια αυτά του Κυρίου, όλοι οι αντίπαλοί του ντροπιάστηκαν από τον έλεγχο της συνειδήσεώς των, ενώ το πλήθος χαιρόταν, αποδοκιμάζοντας την υποκρισία πολλών ψευτο-αγίων, επειδή ευεργετήθηκαν πνευματικά, καθώς και για τα ένδοξα και θαυμαστά πράγματα-θαύματα, που ο Χριστός διαρκώς πραγματοποιούσε, και μάλιστα πάντοτε στο φως της ημέρας.
Τέλος, σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, είναι σημαντικό να ζητάμε δύναμη και πίστη από τον Θεό κάθε μέρα. Η προσευχή και η συνεχής επικοινωνία με τον Θεό είναι κεντρικές στη χριστιανική ζωή και βοηθούν τους πιστούς να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις της καθημερινής ζωής με δύναμη και υπομονή. Ο απόστολος Παύλος τονίζει: "Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ". Αυτό το χωρίο δείχνει ότι η δύναμη προέρχεται από τον Θεό και ότι μπορούμε να κάνουμε όλα μέσω της δύναμης που μας δίνει. Άλλωστε ο Κύριος τονίζει: «Ζητήσατε και θα σας δοθεί· αναζητήσατε και θα βρείτε· χτυπήστε και θα σας ανοιχτεί. Διότι όποιος ζητά, λαμβάνει· και όποιος αναζητά, βρίσκει· και εις όποιον χτυπήσει την θύρα θα του ανοιχτεί». Αυτό το χωρίο ενθαρρύνει τους πιστούς να ζητούν από τον Θεό τα απαραίτητα στη ζωή και να πιστεύουν ότι θα λάβουν απάντηση.
Συνοψίζοντας, η προσευχή και η συνεχής επικοινωνία με τον Θεό είναι σημαντικές για τη χριστιανική ζωή. Ζητώντας δύναμη και πίστη από τον Θεό κάθε μέρα, οι πιστοί μπορούν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής με ελπίδα και ακεραιότητα.