Με αλλαγή του δόγματος του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) προσανατολίζεται η Αθήνα, μετατρέποντάς το από αμιγώς αποτρεπτικό σε επιθετικό εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο, προκειμένου ο αντίπαλος να μην επιτύχει να εγκλωβίσει τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο επιχειρησιακό πεδίο του Αιγαίου.
Σκοπός είναι η διεύρυνση του πεδίου και στην Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που εκ των πραγμάτων θα οδηγήσει στη διασπορά των αντίπαλων δυνάμεων σε περίπτωση πολεμικής κρίσης. Ουσιαστικά η ελληνική πλευρά σχεδιάζει από την αρχή τον ρόλο του Π.Ν. λαμβάνοντας υπόψη την επιχειρησιακή λογική που κρύβεται πίσω από το ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Με βάση αυτή τη λογική, στόχος σε μια πιθανή σύγκρουση είναι ο εγκλωβισμός των ελληνικών δυνάμεων στο δυτικό κομμάτι του Αιγαίου, μακριά από τα ανατολικά νησιά, και η ανάπτυξη αντιμέτρων για απειλές που προέρχονται από τον Εβρο και τα νησιά.
Η ανάπτυξη στρατηγικών όπλων σημαίνει ότι σε ένα απολύτως απευκταίο σενάριο πολεμικής κρίσης, η Τουρκία θα πρέπει να αναπτύξει αντίμετρα και δυνάμεις και στο μαλακό υπογάστριό της, στον κόλπο της Αττάλειας ή στον κόλπο της Αλεξανδρέττας.
Μέχρι 1.400 χιλιόμετρα
Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου σχεδιασμού το υπουργείο Εθνικής Αμυνας προσανατολίζεται, σύμφωνα με απολύτως επιβεβαιωμένες πληροφορίες, στον εξοπλισμό όλων των νέων κύριων μονάδων επιφανείας αλλά και των υποβρυχίων με στρατηγικά όπλα, δηλαδή πυραύλους τύπου Cruise.
Τα νέα υποβρύχια θα διαθέτουν κάθετους εκτοξευτήρες που θα μπορούν να φέρουν αυτού του τύπου τους πυραύλους. Ηδη το Π.Ν. βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τους Γάλλους για την τοποθέτηση οκτώ εκτοξευτήρων που θα φέρουν πυραύλους τύπου Cruise στις υπό ναυπήγηση φρεγάτες FDI.
Για τις FDI οι πύραυλοι που έχουν επιλεγεί είναι οι MdCN (Missile de Croisiere Naval), γνωστοί στο ευρύ κοινό ως Scalp Naval με ωφέλιμο βεληνεκές έως 1.400 χιλιομέτρων και 1.000 χιλιομέτρων εφόσον εκτοξευθούν από υποβρύχιο.
Οι συζητήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη αφορούν τις τρεις υπό ναυπήγηση φρεγάτες («Κίμων», «Νέαρχος», «Φορμίων»), ενώ στην τέταρτη («Θεμιστοκλής»), για την οποία οι διαπραγματεύσεις προχωρούν ταχέως, θα προβλεφθεί εξαρχής η χωροθέτηση των κάθετων εκτοξευτήρων.
Μακροπρόθεσμα, εφόσον προχωρήσει μετά το 2035 η λύση των αμερικανικών φρεγατών τύπου «Constellation», θα ακολουθηθεί η ίδια λογική.
Στην περίπτωση, βεβαίως, των «Constellation», είτε θα επιλεγεί ένα βλήμα όπως ο MdCN είτε κάποια από τις πιο σύγχρονες εκδοχές του αμερικανικού Tomahawk, ο οποίος έχει παρόμοια χαρακτηριστικά και ακόμη μεγαλύτερο ωφέλιμο βεληνεκές (έως και 1.600 χιλιόμετρα).
Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», στην τρέχουσα φάση οι πλέον σημαντικές διεργασίες αφορούν τα υποβρύχια. Κατ’ αρχάς τα 2 έως 4 νέα υποβρύχια που έχει αποφασιστεί ότι θα ναυπηγηθούν τα επόμενα χρόνια θα διαμορφωθούν με βάση τη συγκεκριμένη ανάγκη μεταφοράς αυτών των πυραύλων.
Σε κάθε περίπτωση, τα νέα υποβρύχια θα έχουν τεχνολογία αναερόβιας πρόωσης (όπως, δηλαδή, τα τύπου 214 που ήδη διαθέτει το Π.Ν.), κάτι που τα καθιστά εξαιρετικά δύσκολα ανιχνεύσιμα κάτω από το νερό. Η προμήθεια νέων υποβρυχίων περιλαμβάνεται και στο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα (2025-37) που αναμένεται να ανακοινώσει τον Φεβρουάριο ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας.
Αντίδοτο στη «Γαλάζια Πατρίδα». Η ελληνική πλευρά σχεδιάζει από την αρχή τον ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού λαμβάνοντας υπόψη την επιχειρησιακή λογική που κρύβεται πίσω από το ιδεολόγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Τα νέα υποβρύχια είτε θα αποτελούν την πιο σύγχρονη εκδοχή των γερμανικής τεχνολογίας (214) σκαφών, που θα βρίσκεται αρκετά βήματα μπροστά από εκείνα που ναυπηγούνται αυτή τη στιγμή και στη Τουρκία, είτε θα γίνει στροφή προς την κατεύθυνση της γαλλικής βιομηχανίας (υποβρύχια αναερόβιας πρόωσης τύπου Scorpene), δεδομένης της υφιστάμενης συνεργασίας.
Σε ανύποπτο χρόνο οι επιτελείς του Π.Ν. είχαν προχωρήσει και σε έρευνα για την τοποθέτηση πυραύλων τύπου MdCN στα υφιστάμενα υποβρύχια τύπου 214 (κλάσης «Παπανικολής»), κάτι που θα προϋπέθετε σταδιακή απόσυρση ενός κάθε φορά και μετατροπές για την τοποθέτηση των εκτοξευτών στον χώρο ανάμεσα στην πλώρη και στο περισκόπιο κάθε σκάφους. Αυτή τη στιγμή τα υποβρύχια 214 του Π.Ν. φέρουν –πέρα από τις τορπίλες βαρέος τύπου– και αντιπλοϊκούς πυραύλους τύπου Harpoon.
«Αόρατα» κάτω από το νερό. Τα νέα υποβρύχια θα έχουν τεχνολογία αναερόβιας πρόωσης (όπως, δηλαδή, τα τύπου 214 που ήδη διαθέτει το Πολεμικό Ναυτικό), κάτι που τα καθιστά εξαιρετικά δύσκολα ανιχνεύσιμα κάτω από το νερό.
Η χρήση στρατηγικών όπλων από υποβρύχια είναι προτιμητέα σε σύγκριση με τις μονάδες επιφανείας. Τα υποβρύχια με τεχνολογία αναερόβιας πρόωσης μπορεί να πλεύσουν αθόρυβα πολύ κοντά στις ακτές της αντίπαλης χώρας και να εκτοξεύσουν τον πύραυλο Cruise χωρίς να γίνουν αντιληπτά. Αντιθέτως, μια φρεγάτα FDI που θα φέρει τέτοιο εξοπλισμό θα οδηγήσει σε επαναχάραξη του τρόπου ανάπτυξής της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να μην είναι ευάλωτη σε χτυπήματα που θα στοχεύουν όχι τόσο στην καταστροφή ενός πολεμικού πλοίου, όσο στην εξουδετέρωση του στρατηγικού όπλου. Μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει και την αναπροσαρμογή του δόγματος της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) η οποία θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να προστατεύει τις FDI.
Αλλαγή δόγματος
Ο σχεδιασμός συμπληρώνεται από την ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων στα νησιά του Αιγαίου για την αντιμετώπιση απειλής και από τη θάλασσα. Σε όλη αυτή την πολύ σημαντική συζήτηση, η οποία αφορά ουσιαστικά την πλήρη αλλαγή δόγματος του Π.Ν., καθοριστικός παράγων είναι το κόστος. Ενας πύραυλος Cruise, οποιουδήποτε τύπου, αποτελεί όπλο με υψηλό κόστος το οποίο κυμαίνεται από 2 έως 5 εκατ. ευρώ. Η τιμή κατά μονάδα είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, καθώς θα εξαρτηθεί από τον αριθμό που θα παραγγελθεί από το Π.Ν., το χρονοδιάγραμμα παράδοσης, αλλά και την υποστήριξη του συστήματος. Επιπλέον, αυξημένο θα είναι το κόστος ενός υποβρυχίου που θα ναυπηγηθεί εξαρχής προκειμένου να έχει αυτές τις δυνατότητες, σε κάθε περίπτωση όχι κάτω του 1 δισ. ευρώ
kathimerini.gr