Η Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Μαρτίου. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη το 2012 για να αναγνωρίσει την σημασία της ευτυχίας και της ευημερίας ως καθοριστικές παραμέτρους για την παγκόσμια ανάπτυξη.
Αν και η ευτυχία είναι μια εξαιρετικά υποκειμενική έννοια και μπορεί να οριστεί με διάφορους τρόπους, ανάλογα με την αντίληψη, τις αξίες και τις εμπειρίες του κάθε ατόμου, σε μια κοινή βάση συνήθως περιλαμβάνει μια αίσθηση ικανοποίησης, ευημερίας και θετικής διάθεσης. Πόσο κοντά είμαστε σε αυτά σήμερα;
Η σύγχρονη πραγματικότητα χαρακτηρίζεται από έντονο στρες, αβεβαιότητα και διαρκείς κοινωνικές, οικονομικές και προσωπικές προκλήσεις. Οι ρυθμοί ζωής είναι καταιγιστικοί, η σύγκριση μέσω των social media εντείνει το αίσθημα ανεπάρκειας, και η ψυχική υγεία δοκιμάζεται περισσότερο από ποτέ.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δυσκολευόμαστε να νιώσουμε ευτυχία, και αρκετοί από αυτούς σχετίζονται με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή.
Η συνεχής σύγκριση και οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες
Τα social media μάς βομβαρδίζουν με εικόνες μιας "τέλειας" ζωής. Βλέπουμε μόνο τις καλύτερες στιγμές των άλλων και συγκρίνουμε τον εαυτό μας με μια εξιδανικευμένη εκδοχή της πραγματικότητας. Αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι η δική μας ζωή είναι ανεπαρκής.
Η αναζήτηση της μόνιμης ευτυχίας
Η πεποίθηση ότι η ευτυχία είναι μια σταθερή κατάσταση που όταν επιτευχθεί πρέπει και να διατηρηθεί τελικά θα μας απογοητεύσει. Η ευτυχία είναι στιγμιαία και εναλλάσσεται με άλλα συναισθήματα.
Το στρες και η πίεση της σύγχρονης ζωής
Ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος, η εργασιακή εξάντληση, η οικονομική αβεβαιότητα και η κοινωνική απομόνωση αυξάνουν το άγχος και δυσκολεύουν τη χαλάρωση. Όταν το μυαλό μας είναι συνεχώς απασχολημένο με προβλήματα, δεν μπορούμε να απολαύσουμε το παρόν.
Η εστίαση σε όσα μας λείπουν
Συχνά τείνουμε να επικεντρωνόμαστε σε όσα δεν έχουμε αντί να εκτιμάμε όσα ήδη υπάρχουν. Αυτό μας κάνει να κυνηγάμε συνεχώς κάτι νέο, πιστεύοντας ότι μόνο "αν αποκτήσω αυτό… τότε θα μπορώ να είμαι ευτυχισμένος”.
Αναβολή για το μέλλον
Η αναβολή της ευτυχίας για το μέλλον σχετίζεται με την ιδέα ότι “θα είμαι ευτυχισμένος όταν...”, όταν επιτευχθούν κάποια μελλοντικά σχέδια ή όροι. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει σε μια διαρκή αναμονή και αίσθηση ανικανοποίητου.
Μπορούμε να μάθουμε να νιώθουμε ευτυχισμένοι;
Ίσως η λύση δεν είναι να κυνηγάμε την ευτυχία, αλλά να μάθουμε να τη βιώνουμε στις μικρές στιγμές. Η ευγνωμοσύνη, η παρουσία στο "εδώ και τώρα", η καλλιέργεια ουσιαστικών σχέσεων, η αυτοπαρατήρηση και αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων, μπορούν να μας βοηθήσουν να αισθανθούμε πιο συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας και τους άλλους, και τελικά πιο ευτυχισμένοι.
Ανθή Ανδροβιτσανέα
Ψυχολόγος M.Sc
Γνωσικακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία